Η οικονομική κρίση φουντώνει, αλλά στη Θράκη υπάρχουν επιχειρήσεις που παραμένουν όρθιες. Δεν χρωστάνε, δεν επιδοτήθηκαν ποτέ, δεν υποστηρίχθηκαν και επί πλέον δίνουν θέσεις εργασίας.
Ένα παράδειγμα η «Οινοποιεία Κίκονες» και ο «Μελισσοκομικός Συνεταιρισμός Ν. Ροδόπης», που .......
συνεχίζουν το έργο τους και όχι μόνο καλύπτουν μεγάλο μέρος της εγχώριας αγοράς, όχι μόνο εξάγουν και αναπτύσσουν τον διάλογο με επιχειρηματίες του εξωτερικού, αλλά και εκθέτουν τα προϊόντα τους στο εξωτερικό.
«Οι Κίκονες», στις 28 Οκτωβρίου, παρουσίασαν τα ποιοτικά τους κρασιά στο ξενοδοχείο Χίλτον της Ζυρίχης, ενώ «ο Μελισσοκομικός Συνεταιρισμός Ν. Ροδόπης», αποδεχόμενος την πρόσκληση του Ελληνοϊταλικού Επιμελητηρίου, συμμετέχει σε αποστολή επιχειρηματιών και θα εκθέσει το γνωστό σε όλους «μέλι της Ροδόπης» 2-4 Νοεμβρίου στο Μιλάνο.
Παραδοσιακά
Και οι δύο επιχειρήσεις έχουν κάτι κοινό: παράγουν τα προϊόντα τους με τον παραδοσιακό τρόπο, παραμερίζοντας κάθε μηχανική παρέμβαση και χρησιμοποιώντας τον ανθρώπινο παράγοντα. Η επιχειρηματίας, γεωπόνος και οινολόγος Μελίνα Τάσσου, σχολιάζοντας την παρουσίαση των κρασιών της στη Ζυρίχη, δηλώνει ικανοποίηση, σημειώνοντας ότι «είναι σημαντική η ανάδειξη της Θράκης ως αμπελουργικής ζώνης».
25.000 φιάλες
Υπενθυμίζει ότι η αμπελουργία της παράγει περίπου 25.000 μπουκάλια από τα 77 στρέμματα αμπελιών και καταγράφει τη φιλοσοφία της, που είναι «η μη παραγωγή τεχνολογικών κρασιών» και «η παραγωγή με παραδοσιακό τρόπο, αντικαθιστώντας τις μηχανές με τα ανθρώπινα χέρια».
Σημειώνει ότι «αρκείται στην παραγωγή της παραπάνω ποσότητας για να μην αλλάξει ο τρόπος οινοποίησης» και υποστηρίζει ότι αν και η οικονομική κρίση επηρέασε την αγορά, εν τούτοις συνεχίζουν οι «Κίκονες» με νέους τρόπους να στοχεύουν με αμεσότητα στο καταναλωτικό κοινό. Αποτέλεσμα δε αυτής της πολιτικής είναι η αύξηση των πωλήσεων στο εσωτερικό και ταυτόχρονα οι εξαγωγές στο Βέλγιο, στην Κύπρο, στη Γερμανία, στην Πολωνία και κυρίως στις ΗΠΑ.
Συνομιλίες με σκοπό τις εξαγωγές μελιού ξεκίνησε ο Μελισσοκομικός Συνεταιρισμός Ν. Ροδόπης με επιχειρηματίες από τη Ρωσία, την Ουγγαρία, τη Γερμανία, τη Δανία, τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ. Μέσα στα τρία χρόνια ίδρυσης του ο συνεταιρισμός παράγει περίπου 200 τόνους με τις 20.000 κυψέλες και διαθέτει 120 μέλη. Ένα μέλι, όπως δήλωσε ο πρόεδρος του Συνεταιρισμού Δημήτρης Ζάχος, «πολύ καλό, με ποικίλη ανθοφορία, από τα σημαντικά δάση στην οροσειρά της Ροδόπης, με σημαντική γεύση και με πλούσια συλλογή αρωμάτων».
Τα ξένα μέλια, ελληνικά
Ο κ. Ζάχος, εξηγώντας την ιδιαιτερότητα του μελιού της Ροδόπης, είπε ότι αυτή έγκειται στα πολλά βότανα της περιοχής, σε ένα είδος θυμαριού που χρησιμεύει στο ανθόμελο και στην επεξεργασία του, όπου παράγεται αγνό μέλι το οποίο μαζεύεται από τη μέλισσα στη φύση και στη συνέχεια συγκεντρώνεται, φιλτράρεται στο μελισσοκομικό φίλτρο, χωρίς θέρμανση και παρεμβάσεις.
Επισημαίνει ακόμα την ανυπαρξία της κρατικής παρουσίας και πολιτικής, που φτάνει στο σημείο η μελισσοκομία «να μην υπάρχει στην πολιτική του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων». Καταγγέλλει όμως και την πολιτική της Ε.Ε. η οποία «βαπτίζει ευρωπαϊκά τα μέλια της Κίνας και Αργεντινής» και σημειώνει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να υποχρεώσει κανέναν εισαγωγέα να αναγράφει επάνω στο βάζο το τι περιλαμβάνει το μέλι, ώστε να μη βαπτίζονται «τα ξένα μέλια ελληνικά, αν και δεν περιλαμβάνουν σταγόνα μελιού».
Στη μελισσοκομία, υπογραμμίζει, δεν υπάρχει επιδότηση και οι μελισσοκόμοι από μόνοι τους στηρίζουν το επάγγελμά τους και αναζητούν την εγχώρια αλλά και εξωτερική αγορά και με ίδιους πόρους δημιουργούν εκπαιδευτικά σεμινάρια για τα μέλη τους και συνεχώς ενημερώνουν τον κόσμο για τα θετικά που φέρει το μέλι στον ανθρώπινο οργανισμό.
Ένα παράδειγμα η «Οινοποιεία Κίκονες» και ο «Μελισσοκομικός Συνεταιρισμός Ν. Ροδόπης», που .......
συνεχίζουν το έργο τους και όχι μόνο καλύπτουν μεγάλο μέρος της εγχώριας αγοράς, όχι μόνο εξάγουν και αναπτύσσουν τον διάλογο με επιχειρηματίες του εξωτερικού, αλλά και εκθέτουν τα προϊόντα τους στο εξωτερικό.
«Οι Κίκονες», στις 28 Οκτωβρίου, παρουσίασαν τα ποιοτικά τους κρασιά στο ξενοδοχείο Χίλτον της Ζυρίχης, ενώ «ο Μελισσοκομικός Συνεταιρισμός Ν. Ροδόπης», αποδεχόμενος την πρόσκληση του Ελληνοϊταλικού Επιμελητηρίου, συμμετέχει σε αποστολή επιχειρηματιών και θα εκθέσει το γνωστό σε όλους «μέλι της Ροδόπης» 2-4 Νοεμβρίου στο Μιλάνο.
Παραδοσιακά
Και οι δύο επιχειρήσεις έχουν κάτι κοινό: παράγουν τα προϊόντα τους με τον παραδοσιακό τρόπο, παραμερίζοντας κάθε μηχανική παρέμβαση και χρησιμοποιώντας τον ανθρώπινο παράγοντα. Η επιχειρηματίας, γεωπόνος και οινολόγος Μελίνα Τάσσου, σχολιάζοντας την παρουσίαση των κρασιών της στη Ζυρίχη, δηλώνει ικανοποίηση, σημειώνοντας ότι «είναι σημαντική η ανάδειξη της Θράκης ως αμπελουργικής ζώνης».
25.000 φιάλες
Υπενθυμίζει ότι η αμπελουργία της παράγει περίπου 25.000 μπουκάλια από τα 77 στρέμματα αμπελιών και καταγράφει τη φιλοσοφία της, που είναι «η μη παραγωγή τεχνολογικών κρασιών» και «η παραγωγή με παραδοσιακό τρόπο, αντικαθιστώντας τις μηχανές με τα ανθρώπινα χέρια».
Σημειώνει ότι «αρκείται στην παραγωγή της παραπάνω ποσότητας για να μην αλλάξει ο τρόπος οινοποίησης» και υποστηρίζει ότι αν και η οικονομική κρίση επηρέασε την αγορά, εν τούτοις συνεχίζουν οι «Κίκονες» με νέους τρόπους να στοχεύουν με αμεσότητα στο καταναλωτικό κοινό. Αποτέλεσμα δε αυτής της πολιτικής είναι η αύξηση των πωλήσεων στο εσωτερικό και ταυτόχρονα οι εξαγωγές στο Βέλγιο, στην Κύπρο, στη Γερμανία, στην Πολωνία και κυρίως στις ΗΠΑ.
Συνομιλίες με σκοπό τις εξαγωγές μελιού ξεκίνησε ο Μελισσοκομικός Συνεταιρισμός Ν. Ροδόπης με επιχειρηματίες από τη Ρωσία, την Ουγγαρία, τη Γερμανία, τη Δανία, τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ. Μέσα στα τρία χρόνια ίδρυσης του ο συνεταιρισμός παράγει περίπου 200 τόνους με τις 20.000 κυψέλες και διαθέτει 120 μέλη. Ένα μέλι, όπως δήλωσε ο πρόεδρος του Συνεταιρισμού Δημήτρης Ζάχος, «πολύ καλό, με ποικίλη ανθοφορία, από τα σημαντικά δάση στην οροσειρά της Ροδόπης, με σημαντική γεύση και με πλούσια συλλογή αρωμάτων».
Τα ξένα μέλια, ελληνικά
Ο κ. Ζάχος, εξηγώντας την ιδιαιτερότητα του μελιού της Ροδόπης, είπε ότι αυτή έγκειται στα πολλά βότανα της περιοχής, σε ένα είδος θυμαριού που χρησιμεύει στο ανθόμελο και στην επεξεργασία του, όπου παράγεται αγνό μέλι το οποίο μαζεύεται από τη μέλισσα στη φύση και στη συνέχεια συγκεντρώνεται, φιλτράρεται στο μελισσοκομικό φίλτρο, χωρίς θέρμανση και παρεμβάσεις.
Επισημαίνει ακόμα την ανυπαρξία της κρατικής παρουσίας και πολιτικής, που φτάνει στο σημείο η μελισσοκομία «να μην υπάρχει στην πολιτική του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων». Καταγγέλλει όμως και την πολιτική της Ε.Ε. η οποία «βαπτίζει ευρωπαϊκά τα μέλια της Κίνας και Αργεντινής» και σημειώνει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να υποχρεώσει κανέναν εισαγωγέα να αναγράφει επάνω στο βάζο το τι περιλαμβάνει το μέλι, ώστε να μη βαπτίζονται «τα ξένα μέλια ελληνικά, αν και δεν περιλαμβάνουν σταγόνα μελιού».
Στη μελισσοκομία, υπογραμμίζει, δεν υπάρχει επιδότηση και οι μελισσοκόμοι από μόνοι τους στηρίζουν το επάγγελμά τους και αναζητούν την εγχώρια αλλά και εξωτερική αγορά και με ίδιους πόρους δημιουργούν εκπαιδευτικά σεμινάρια για τα μέλη τους και συνεχώς ενημερώνουν τον κόσμο για τα θετικά που φέρει το μέλι στον ανθρώπινο οργανισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου