Ο κομματισμός σάπισε τον λαό, είναι γάγγραινα, πληγή πυορροούσα, κακοφορμισμένη.
Γράφει ο Ελύτης: «Στις κοινωνικές τους σχέσεις, τις οικογενειακές, αλλά και τις επαγγελματικές, συμπεριφέρονται με μιαν ευθύτητα και μια ψυχική ευγένεια που μαρτυρούν κοιτάσματα χρυσού στο προγονικό τους υπέδαφος... Έτσι όμως κι εμπλακούν στα συνθήματα που τους προσφέρουν με τον δικό τους δόλιο τρόπο οι πολιτικές παρατάξεις, η καθαροσύνη αυτή χάνεται». (Ελύτης, «τα δημόσια και ιδιωτικά», εκδ. Ίκαρος, σελ. 21). Τα κόμματα, λοιπόν είναι αυτά που χωρίζουν και περισσότερο η κακή χρήση των κομμάτων.
Και αυτό φαίνεται, μεταφορικώς, από το εξής «νόστιμο» γεγονός, που συνέβη τα χρόνια του «Διχασμού». Τότε, στον Εθνικό Διχασμό, γύρω στο 1915-16, όταν έρχονταν οι βενιζελικοί στα πράγματα, έστελναν τους βασιλικούς στην πλατεία Κλαυθμώνος και όταν έρχονταν οι βασιλικοί έστελναν τους βενιζελικούς.
Την περίοδο αυτή, λοιπόν, στην Κρήτη, ένας επιθεωρητής δημοτικής εκπαίδευσης ανέβαινε, μ’ ένα μουλάρι, σ’ ένα ορεινό και δύσβατο χωριό, για να επιθεωρήσει τον εκεί δάσκαλο. Στο δρόμο που «επήγαινε» συναντά έναν αγωγιάτη και τον ρωτά: «Δεν μου λες, πατριώτη, ο δάσκαλος τι είναι; βενιζελικός ή βασιλικός;». «Βενιζελικός», απαντά ο αγωγιάτης. «Α, το γαϊδούρι...» σχολίασε ο επιθεωρητής. Ο αγωγιάτης όμως ήταν βενιζελικός και φίλος του δασκάλου και έτρεξε να μεταφέρει στον δάσκαλο την στιχομυθία. «Το και το δάσκαλε. Σε είπε γαϊδούρι». Γράφει ο Ελύτης: «Στις κοινωνικές τους σχέσεις, τις οικογενειακές, αλλά και τις επαγγελματικές, συμπεριφέρονται με μιαν ευθύτητα και μια ψυχική ευγένεια που μαρτυρούν κοιτάσματα χρυσού στο προγονικό τους υπέδαφος... Έτσι όμως κι εμπλακούν στα συνθήματα που τους προσφέρουν με τον δικό τους δόλιο τρόπο οι πολιτικές παρατάξεις, η καθαροσύνη αυτή χάνεται». (Ελύτης, «τα δημόσια και ιδιωτικά», εκδ. Ίκαρος, σελ. 21). Τα κόμματα, λοιπόν είναι αυτά που χωρίζουν και περισσότερο η κακή χρήση των κομμάτων.
Και αυτό φαίνεται, μεταφορικώς, από το εξής «νόστιμο» γεγονός, που συνέβη τα χρόνια του «Διχασμού». Τότε, στον Εθνικό Διχασμό, γύρω στο 1915-16, όταν έρχονταν οι βενιζελικοί στα πράγματα, έστελναν τους βασιλικούς στην πλατεία Κλαυθμώνος και όταν έρχονταν οι βασιλικοί έστελναν τους βενιζελικούς.
Την επομένη μπαίνει ο επιθεωρητής στην τάξη και ρωτά τον δάσκαλο για το ποιο είναι το μάθημα της ημέρας. «Τα σημεία της στίξεως», απαντά ο δάσκαλος. "Ας δούμε, λοιπόν, τι ξέρουν τα παιδιά", λέει ο επιθεωρητής. Ο δάσκαλος σήκωσε ένα μαθητή, τον Σήφη, στον πίνακα και του είπε να γράψει την φράση: "Οεπιθεωρητής είπε, (κόμμα) ο δάσκαλος είναι γαϊδούρι (τελεία).
Αφού, έκπληκτος ο μαθητής, το έγραψε, τον ρωτά ο δάσκαλος: "Ποιος είναι, παιδί μου, γαϊδούρι;". "Ο δάσκαλος", ψέλλισε ο μαθητής. "Και ποιος το είπε;". "Ο επιθεωρητής, κύριε". "Ωραία", είπε ο δάσκαλος; "σβήσε τώρα το κόμμα και βαλ' το αλλιώς". Ο επιθεωρητής, (κόμμα) είπε ο δάσκαλος, (κόμμα) είναι γαϊδούρι". Μόλις τελείωσε ο μαθητής, τον ρωτά ο δάσκαλος: "Ποιος είναι τώρα, παιδί μου, το γαϊδούρι;". "Ο επιθεωρητής", απαντά δειλά ο μαθητής. "Και ποιος το είπε;". "Ο δάσκαλος", απαντά ο μαθητής.Οπότε στρέφεται ο δάσκαλος στην τάξη και λέει: "Είδατε παιδιά τι κάνουν τα κόμματα. Πότε βγάζουν γάιδαρο τον επιθεωρητή και πότε τον δάσκαλο".
Γι’ αυτό γέμισε και η Βουλή κόμματα με «γομάρια», όπως προσφάτως ακούστηκε από το «σεπτό» βήμα της.
Γι’ αυτό γέμισε και η Βουλή κόμματα με «γομάρια», όπως προσφάτως ακούστηκε από το «σεπτό» βήμα της.
Οι επιστήμονες, οι κοινωνιολόγοι και οι ανθρωπολόγοι σήμερα γνωρίζουν ότι οι άνδρες και οι γυναίκες είναι διαφορετικοί μεταξύ τους. Δεν είναι οι μεν καλύτεροι και οι δε χειρότεροι είναι απλά διαφορετικοί. Σήμερα, η κοινωνία μας προσπαθεί να προβάλλει ότι άνδρες και γυναίκες έχουν ακριβώς τις ίδιες ικανότητες, δυνατότητες και δεξιότητες όμως η επιστήμη αποδεικνύει ότι τα δύο φύλα διαφέρουν μεταξύ τους. Πώς προέκυψαν όμως αυτές οι διαφορές;
Ένα διδακτικό παραμύθι... Μάς αφορά όλους...
