Η ΞΑΝΘΙΠΗ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ ΠΑΝΤΑ ΔΙΑΜΑΡΤYΡΟΝΤΑΝ ΓΙ ΑΥΤΕΣ Κ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΛΙΓΕΣ ΠΟΥ ΚΙΝΗΓΟΥΣΑΝ Η ΜΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΣΤΟ ΤΣΟΥΚΑΛΙ.
-Μία μέρα ο Διογένης έτρωγε ένα πιάτο φακές καθισμένος στο κατώφλι ενός τυχαίου σπιτιού.
Δεν υπήρχε σε όλη την Ελλάδα πιο φθηνό φαγητό από μία σούπα με φακές.
Μ' άλλα λόγια, αν έτρωγες φακές σήμαινε ότι βρισκόσουν σε κατάσταση απόλυτης ανέχειας.
Πέρασε ένα απεσταλμένος του άρχοντα και του είπε:
«Α! Διογένη, Αν μάθαινες να μην είσαι ανυπότακτος κι αν κολάκευες λιγάκι τον άρχοντα, δε θα ήσουν αναγκασμένος να τρως συνέχεια φακές.»
Ο Διογένης σταμάτησε να τρώει, σήκωσε το βλέμμα και κοιτάζοντας στα μάτια τον πλούσιο συνομιλητή του αποκρίθηκε:
«Α, φουκαρά αδελφέ μου! Αν μάθαινες να τρως λίγες φακές, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να υπακούς και να κολακεύεις συνεχώς τον άρχοντα.»
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΜΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΚΑΙ ΕΥΘΥΜΗ ΝΟΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΙΕΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΑΣ. ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΕΙΝΑΙ ΦΑΡΜΑΚΟ.
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011
Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Μια μέρα, εκεί που ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης έκανε τη βόλτα του στην Ακρόπολη, συνάντησε κάποιον γνωστό του, ο οποίος του ανακοίνωσε ότι έχει να του πει κάτι πολύ σημαντικό που άκουσε για κάποιον από τους μαθητές του. Ο Σωκράτης του είπε ότι θα ήθελε, πριν του πει τι είχε ακούσει, να κάνουν το τεστ της "τριπλής διύλισης".
'- Τριπλή διύλιση;" ρώτησε με απορία ο γνωστός του.
- Ναι, πριν μου πεις τι άκουσες για το μαθητή μου θα ήθελα να κάτσουμε για ένα λεπτό να φιλτράρουμε αυτό που θέλεις να μου πεις.
- Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της αλήθειας.
Είσαι λοιπόν εντελώς σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια;
- Ε. όχι ακριβώς, απλά το άκουσα όμως και.
Μάλιστα, άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα.
- Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο, αυτό της καλοσύνης.
Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό;
- Καλό; Όχι το αντίθετο μάλλον.
- Άρα, συνέχισε ο Σωκράτης, θέλεις να πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος ότι είναι αλήθεια.
'- Τριπλή διύλιση;" ρώτησε με απορία ο γνωστός του.
- Ναι, πριν μου πεις τι άκουσες για το μαθητή μου θα ήθελα να κάτσουμε για ένα λεπτό να φιλτράρουμε αυτό που θέλεις να μου πεις.
- Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της αλήθειας.
Είσαι λοιπόν εντελώς σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια;
- Ε. όχι ακριβώς, απλά το άκουσα όμως και.
Μάλιστα, άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα.
- Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο, αυτό της καλοσύνης.
Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό;
- Καλό; Όχι το αντίθετο μάλλον.
- Άρα, συνέχισε ο Σωκράτης, θέλεις να πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος ότι είναι αλήθεια.
Τετάρτη 25 Μαΐου 2011
Κυριακή 1 Μαΐου 2011
Τι φανερώνει η ονομασία των σπηλαίων;
http://www.arxaiologia.gr/site/content.php?artid=8771 | Δεν είναι λίγες οι φορές που τα ονόματα των σπηλαίων φανερώνουν το χαρακτήρα και τη χρήση τους κατά την αρχαιότητα. |
|
Σύνταξη
Ανεξήγητο παραμένει το όνομα «Του παιδιού η σπηλιά» που φέρει σπήλαιο της Νάξου. Η μόνη αναφορά που βρήκα ανήκει στον Ν.Α. Κεφαλληνιάδη (Τα σπήλαια της Νάξου και οι θρύλοι των, Αθήνα 1961, σ. 20). Στο σπήλαιο αυτό είχε βρεθεί «πέτρα μαρμαρωμένης γυναικός», την οποία ο θρύλος συνδέει με την Τουρκοκρατία. Στην πραγματικότητα, πρόκειται μάλλον για αρχαίο άγαλμα.
Όμως το όνομα της σπηλιάς που βρίσκεται στην είσοδο του κόλπου Κορθίου στην Άνδρο, στο χωριό Ασυνετί, εκφράζει τον χαρακτήρα και τη χρήση του κατά την αρχαιότητα: «Κάτω Κόσμοι» (Ι.Κ. Βογιατζίδου, Ανδριανά Χρονικά 6, τ. Γ´ , Καλλ. Γιαννουλίδου, Ναοί του Άδου Πλούτωνος, «Πλάτων» ΚΓ 1970, σ। 279).
Όμως το όνομα της σπηλιάς που βρίσκεται στην είσοδο του κόλπου Κορθίου στην Άνδρο, στο χωριό Ασυνετί, εκφράζει τον χαρακτήρα και τη χρήση του κατά την αρχαιότητα: «Κάτω Κόσμοι» (Ι.Κ. Βογιατζίδου, Ανδριανά Χρονικά 6, τ. Γ´ , Καλλ. Γιαννουλίδου, Ναοί του Άδου Πλούτωνος, «Πλάτων» ΚΓ 1970, σ। 279).
Σάββατο 2 Απριλίου 2011
Η «παντοφλιά» είναι πολύ παλιά
| Η Αφροδίτη προσπαθεί να αποκρούσει την ερωτική επίθεση του Πάνα με τη βοήθεια του σανδαλιού της. |
|
Στην αρχαία Ελλάδα οι σωματικές τιμωρίες ήταν πολύ συνηθισμένες. Αυτό τουλάχιστον μαρτυρεί ένα αγγείο στο Μουσείο της Μελβούρνης, στο οποίο εικονίζεται ένας μαθητής λύρας να απλώνει το χέρι του για να δεχτεί το χτύπημα του δασκάλου του.
Ο δάσκαλος στο ένα χέρι έχει μια ράβδο, που προφανώς χρησιμοποιούσε μόνο για να στηρίζεται, εφόσον στο άλλο χέρι, με το οποίο ετοιμάζεται να τιμωρήσει τον κακό μαθητή, κρατά ένα σανδάλι.
Ακόμη, στο σύμπλεγμα της Αφροδίτης με τον Πάνα, που σήμερα βρίσκεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, η θεά σηκώνει το σανδάλι της για να αποκρούσει την ερωτική επίθεση του τραγοπόδαρου θεού.
Ο δάσκαλος στο ένα χέρι έχει μια ράβδο, που προφανώς χρησιμοποιούσε μόνο για να στηρίζεται, εφόσον στο άλλο χέρι, με το οποίο ετοιμάζεται να τιμωρήσει τον κακό μαθητή, κρατά ένα σανδάλι.
Ακόμη, στο σύμπλεγμα της Αφροδίτης με τον Πάνα, που σήμερα βρίσκεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, η θεά σηκώνει το σανδάλι της για να αποκρούσει την ερωτική επίθεση του τραγοπόδαρου θεού.
Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011
Πάστα ελιάς ή στέμφυλον;
Το μάζεμα της ελιάς στην αρχαιότητα |
Στεμφυλίδες λέγονταν οι μικρές μαύρες ελιές, από τις οποίες στην αρχαιότητα έφτιαχναν πολτό ελιάς, και αντίστοιχα στέμφυλον ήταν αυτό που σήμερα αποκαλούμε πάστα ελιάς. Το στέμφυλον, όταν το αναμείγνυαν με ξύδι, λάδι και μυρωδικά γινόταν το επιτύριον, μια παχύρρευστη κρέμα που τρωγόταν με τυρί.
Για το ξεπίκρισμα της ελιάς, εκτός από τη γνωστή μας άρμη, συχνά οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν βρασμένο κρασί με ξύδι και μέλι και πολλά μυρωδικά, όπως μάραθο, κόλιαντρο, μέντα κ.α.
Την καλλιέργεια της αμπέλου έφερε στους Έλληνες ο θεός Διόνυσος. Έτσι βλέπουμε πως πρόκειται για εισαγμένο προϊόν, από τις Ανατολικές ακτές της Μαύρης Θάλασσας.
Το στάρι καλλιεργήθηκε στην Ελλάδα ήδη από τη Νεολιθική εποχή. Στη Θεσσαλία σπόροι σταριού που βρέθηκαν σε ανασκαφές, χρονολογήθηκαν την 4η χιλιετία (Τσούντας 1908). Ο μύθος θέλει τη θεά Δήμητρα να δίνει στους Αθηναίους το στάρι και να μαθαίνει στον Τριπτόλεμο την καλλιέργειά του.
Η πρώτη συστηματική καλλιέργεια του σταριού έγινε κατά τους αρχαιολόγους, πριν από 10.000 χρόνια στη Συρία, την Παλαιστίνη, την Ιορδανία και το Ιράκ.
Η πρώτη δε γραπτή αναφορά στο σιτάρι και το προϊόν του, τη μπύρα, βρίσκονται στον κώδικα του Χαμουραμπί (1.700 π.Χ.)
Για το ξεπίκρισμα της ελιάς, εκτός από τη γνωστή μας άρμη, συχνά οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν βρασμένο κρασί με ξύδι και μέλι και πολλά μυρωδικά, όπως μάραθο, κόλιαντρο, μέντα κ.α.
Την καλλιέργεια της αμπέλου έφερε στους Έλληνες ο θεός Διόνυσος. Έτσι βλέπουμε πως πρόκειται για εισαγμένο προϊόν, από τις Ανατολικές ακτές της Μαύρης Θάλασσας.
Το στάρι καλλιεργήθηκε στην Ελλάδα ήδη από τη Νεολιθική εποχή. Στη Θεσσαλία σπόροι σταριού που βρέθηκαν σε ανασκαφές, χρονολογήθηκαν την 4η χιλιετία (Τσούντας 1908). Ο μύθος θέλει τη θεά Δήμητρα να δίνει στους Αθηναίους το στάρι και να μαθαίνει στον Τριπτόλεμο την καλλιέργειά του.
Η πρώτη συστηματική καλλιέργεια του σταριού έγινε κατά τους αρχαιολόγους, πριν από 10.000 χρόνια στη Συρία, την Παλαιστίνη, την Ιορδανία και το Ιράκ.
Η πρώτη δε γραπτή αναφορά στο σιτάρι και το προϊόν του, τη μπύρα, βρίσκονται στον κώδικα του Χαμουραμπί (1.700 π.Χ.)
Πηγή: Περιοδικό Αρχαιολογία και τέχνες, http://www.arxaiologia.gr/site/content.php?artid=7339
Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011
Θερμοφόρες του 2ου αιώνα μ.χ.
Πήλινες θερμοφόρες του 2ου αιώνα μ.Χ. από τη Νέα Πάφο |
Ένα ζεστό άγγιγμα 1800 ετών περιμένει τους επισκέπτες στο αρχαιολογικό μουσείο της Πάφου στην Κύπρο. Αυτό τουλάχιστον μαρτυρούν δυο πήλινα κλειστά αγγεία που βρέθηκαν στη θέση Νέα Πάφος και χρονολογούνται γύρω στον 2ο αι. μ.Χ. Οι δύο αυτές πεπιεσμένες πρόχοι αναπαριστούν ζεύγος χεριών στο ύψος της παλάμης. Κάθε ανάγλυφη παλάμη καλύπτει ολοκληρωτικά τον ώμο και το σώμα της καθεμιάς πρόχου, ενώ η προχοή και η λαβή σχηματίζονται στο νοητό ύψος των καρπών. Η βάση, ακόσμητη και επίπεδη, αποτελεί την επιφάνεια που τοποθετούνταν στο δέρμα, για να το ζεστάνει με το νερό που θα τοποθετούνταν στο εσωτερικό.
Τα αγγεία βρέθηκαν σε τάφο του 2ου αι. μ.Χ. μαζί με άλλα, όπου επίσης απεικονίζονταν ομοιώματα μελών του σώματος, αλλά και με μια μεγάλη συλλογή ιατρικών εργαλείων. Φαίνεται λοιπόν ότι ο νεκρός, πιθανότατα ιατρός, τάφηκε μαζί με τα εργαλεία με τα οποία θεράπευε τους σύγχρονούς του αλλά και με τα μέσα της ανακούφισής τους από τον πόνο και το κρύο. Έτσι λοιπόν, η αποκάλυψη της ταφής του έφερε στο φως άγνωστες πτυχές της αρχαίας ιατρικής.
Τα αγγεία βρέθηκαν σε τάφο του 2ου αι. μ.Χ. μαζί με άλλα, όπου επίσης απεικονίζονταν ομοιώματα μελών του σώματος, αλλά και με μια μεγάλη συλλογή ιατρικών εργαλείων. Φαίνεται λοιπόν ότι ο νεκρός, πιθανότατα ιατρός, τάφηκε μαζί με τα εργαλεία με τα οποία θεράπευε τους σύγχρονούς του αλλά και με τα μέσα της ανακούφισής τους από τον πόνο και το κρύο. Έτσι λοιπόν, η αποκάλυψη της ταφής του έφερε στο φως άγνωστες πτυχές της αρχαίας ιατρικής.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)