Τα γράμματα που έγιναν πλήκτρα

Ε ίναι πρωί Κυριακής. Κάθεστε στον υπολογιστή σας και ετοιμάζεστε να γράψετε ένα e-mail. αφού… φορτώσει, ξεκινάτε να πληκτρολογείτε. αυτομάτως τα δάχτυλά σας πηγαίνουν στις προκαθορισμένες θέσεις των γραμμάτων και με άνεση «χτυπάτε» την πρώτη σας λέξη.

το «άλφα» τέρμα αριστερά, το «γάμα» λίγο πιο δεξιά και τα υπόλοιπα στοιχεία εκεί που πρέπει… εδώ και πολλά χρόνια. ιδια και απαράλλαχτα και απόλυτα μπερδεμένα μεταξύ τους! σας απασχόλησε άραγε ποτέ το γιατί;

ποιος τοποθέτησε τα γράμματα του πληκτρολογίου εκεί όπου είναι σήμερα; με ποιο σκεπτικό; Γιατί το «άλφα» είναι αριστερά και το «λάμδα» δεξιά; υπολόγισε αυτός ο άνθρωπος το «σχεδιασμό» των δαχτύλων των δύο χεριών και των

ατελείωτων λημμάτων στο λεξικό κάθε χώρας ώστε να δημιουργήσει τον ιδανικό συνδυασμό; Είναι κάτι απλό ή… μια παγκόσμια συνωμοσία, από αυτές που ανά μερικά χρόνια περιγράφονται τελικά σε κάποιο underground βίντεο που κυκλο- φορεί στο Διαδίκτυo; με κίνδυνο να απογοητευτείτε, πρέπει να μάθετε – αν σας απασχολεί – ότι η εξήγηση είναι πολύ πιο απλή και ενταγμένη στην καθημερινότητα.

η σημερινή διάταξη των κουμπιών στα πληκτρολόγια των γραφομηχανών και των ηλεκτρονικών υπολογιστών σε όλο τον κόσμο είναι απόρροια μιας τεχνικής δυσκολίας που αντιμετώπισε το 1868 ο Κρίστοφερ Λέιθαμ σόουλς, δημιουργός

της πρώτης γραφομηχανής. το πληκτρολόγιο ονομάζεται QWERTY (προφέρεται «κιούερτι») και παίρνει το όνομά του από τα πρώτα πέντε κουμπιά στο πάνω μέρος του, κάτω από τον αριθμό 1. η ιδέα ήρθε στον Κρίστοφερ Λέιθαμ σόουλς,

ο οποίος ήταν τοπικός «φιλόσοφος» του μιλγουόκι των ηπα και εργαζόταν ως διοθρωτής κειμένων και τυπογράφος. σύμφωνα με άρθρο του “Scientific Αmerican” της εποχής, ο σόουλς ήθελε να μπει στο πνεύμα της εποχής και να δημιουργήσει μια εφεύρεση που θα άλλαζε τον κόσμο. παράλληλα, προς-παθώντας να απλοποιήσει και την εργασία του, οραματίστηκε ένα μηχάνημα που θα τύπωνε τα γράμματα και θα ήταν προσιτό στο ευρύ κοινό. Για να πραγ-

ματοποιήσει την εφεύρεσή του, πήρε το κουμπί από έναν τηλέγραφο και πάνω του προσάρμοσε ένα μεταλλικό στοιχείο (γράμμα) από αυτά που παλαιότερα χρησιμοποιούσαν οι τυπογράφοι. το πάτημα του πλήκτρου έστελνε το μεταλλικό βραχίονα πάνω σε μία ταινία καρμπόν με ένα χαρτί από πίσω. η ιδέα λειτουργούσε! η διάταξη των γραμμάτων στην πρώτη γραφομηχανή ήταν σε δύο μόνο αράδες, με την εξής σειρά:

3579 NOPQRSTUVWXYZ

2468 ABCDEFGHIJKLM

Δοκιμάζοντας την εφεύρεσή του, ανακάλυψε ότι τα μεταλλικά στοιχεία με τα γράμματα μπλόκαραν μεταξύ τους είτε όταν χρησιμοποιούνταν συγχρόνως δύο κοντινά γράμματα είτε απλά όταν η δακτυλογράφηση γινόταν με γρήγορο

ρυθμό. ο σόουλς πέρασε τα έξι επόμενα χρόνια της ζωής του προσπαθώντας να διορθώσει το τεχνικό πρόβλημα. Δοκίμασε δεκάδες συνδυασμούς διαφορετικής τοποθέτησης των στοιχείων. Ήταν όμως η βοήθεια του καθηγητή και

αδερφού του χρηματοδότη του, Εϊμος ντένσμορ που τον οδήγησε στην τελική λύση. ο ντένσμορ είχε μόλις ολοκληρώσει μια μελέτη που κατέγραφε τη συχνό-

τητα εμφάνισης ζευγών γραμμάτων στις λέξεις του αγγλικού αλφαβήτου. Με όπλο τη μελέτη αλλά και τις δικές του δοκιμές, ο Σόουλς τελειοποίησε την εφεύρεσή του και σχεδίασε – σχεδόν – το πληκτρολόγιο που ξέρουμε μέχρι και σήμερα, με τα γράμματα και τα νούμερα στην παρακάτω σειρά:

23456789.

QWE.TYIUOP

ZSDFGHJKLM

AX&CVBN?R

Το 1873 ο Σόουλς πούλησε τα δικαιώματα της πατενταρισμένης εφεύρεσής του στην εταιρία Remmington, γνωστή από τότε για τις καραμπίνες αλλά και τις ραπτομηχανές της. Η Remmington έκανε τις τελευταίες τροποποιήσεις, με βασικότερη αυτή της μεταφοράς του R από τη θέση της σημερινής «τελείας» και τη δημιουργία του πληκτρολογίου QWERTY όπως το γνωρίζουμε.

Ο λόγος; Οι επικεφαλής της εταιρίας ήθελαν οι πωλητές τους να μπορούν να εντυπωσιάζουν τους πιθανούς πελάτες γράφοντας τη λέξη «typewriter» (γραφομηχανή) χτυπώντας τα πλήκτρα μίας και μόνο σειράς γραμμάτων! Λόγω της σχέσης της Remmington με τις ραπτομηχανές, η πρώτη γραφομηχανή Τοπο-θετήθηκε πάνω σε έπιπλο ραπτομηχανής και το πεντάλ του ποδιού που χρησιμοποιούσαν οι γαζώτριες για να επιταχύνουν τις στροφές της μηχανής αντικαταστήθηκε με πεντάλ που απλώς άλλαζε την παράγραφο!

Η γραφομηχανή δεν έγινε αμέσως επιτυχία.

Το πρώτο μοντέλο, που έγραφε μόνο με κεφαλαία, πούλησε μόνο 5.000 κομμάτια. Η επανάσταση όμως είχε ξεκινήσει και γι’ αυτόν τον λόγο το πρωτότυπο του Σόουλς για την πρώτη του πατέντα, που κέρδισε τελικά το 1878 φυλάσσεται σήμερα στο κεντρικό χρηματοκιβώτιο του Ιδρύματος Σμιθσόνιαν. Από τότε μέχρι σήμερα βρέθηκαν αρκετοί ανταγωνιστές, που προσπάθησαν να παρουσιάσουν έναν εναλλακτικό τρόπο δακτυλογράφησης, αποτυγχάνοντας πάντα. Σημαντικότερη και πιο αμφιλεγόμενη προσπάθεια ήταν εκείνη του καθηγητή Αύγουστου Ντβόρακ από το Ιδρυμα Κάρνεγκι, ο οποίος το 1932 παρουσίασε τη δική του ιδέα.

Στην πρώτη σειρά της δικής του διάταξης, αντί των γραμμάτων QWERTY υπήρχαν τα AOEUIDHTNS.

Με τα φωνήεντα στη μία πλευρά και τα σύμφωνα στην άλλη, ο Ντβόρακ υποστήριξε ότι τα δύο χέρια θα μπορούσαν ανεξάρτητα να πληκτρολογούν πιο αποτελεσματικά. Μάλιστα, οι μελέτες που παρουσίασε έλεγαν ότι με το πληκτρολόγιο Ντβόρακ ο χειριστής θα μπορούσε να γράφει 400 από τις βασικότερες λέξεις της αγγλικής γλώσσας χωρίς να παίρνει τα χέρια του από τα βασικά γράμματα AOEUIDHTNS ενώ το αντίστοιχο νούμερο για το ληκτρολόγιο του Σόουλς ήταν μόλις 100. Οι ίδιες μελέτες υποστήριζαν ότι τα βασικά γράμματα στο πληκτρολόγιο του Ντβόρακ επαρκούσαν για το 70% μιας δακτυλογράφησης, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στη γραφομηχανή του Σόουλς ήταν μόλις 32%. Πράγματι, το νέο πληκτρολόγιο του κυρίου καθηγητή ακουγόταν πολύ καλά.

Ωστόσο, ένα πληκτρολόγιο δεν φτάνει μόνο να… ακούγεται καλό. Πρέπει και να είναι. Και όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, αυτό του Ντβόρακ δεν ήταν, αφού οι μελέτες και τα στατιστικά με τα οποία υποστήριξε την ιδέα του ήταν κατασκευασμένα από τον ίδιο και άρα ελάχιστα αντικειμενικά… αφού ο καθηγητής είχε επενδύσει πολλά από τα ιδιωτικά του κεφάλαια στο μεγαλ-επήβολο σχέδιο. Πάντως, ακόμα και σήμερα υπάρχουν αρκετοί οπαδοί της μεθόδου Ντβόρακ, αλλά και τρόποι να μετατρέψει κάποιος το απλό του πληκτρολόγιο από αυτό που οραματίστηκε ο Σόουλς.

Το 1953 κρατική μελέτη που διεξήχθη από το αμερικανικό Δημόσιο κατέληξε στο ότι η διάταξη των γραμμάτων δεν παίζει κανένα ρόλος την ταχύτητα με την οποία πληκτρολογούμε। Η μελέτη έλεγε: «Ένας καλός δακτυλογράφος πληκτρολογεί γρήγορα। Ένας κακός όχι».

Πηγή.

http://www.kairatos.com.gr/grafomixani.htm